آلودگی نوري به نورهاي مصنوعی اطلاق می شود که در زمان یا مکان نامناسب از استاندارد خود خارج‌شده و باکیفیت نامطلوب محیط زیست و آسمان شب را آزاردهنده و آلوده می سازند. آلودگی نوری و نورپردازی نامناسب بر ریتم زندگی تأثیر منفی دارد و ممکن است موجب تغییرات رفتاری و بروز اختلالات عصبی و فیزیولوژیکی در انسان گردد.
آلودگی نوری و تبعات آن
نورپردازی نامناسب فضاها و ساختمان‌های شهر و خیرگی و چشم زدگی ناشی از آن، موجب گریزان نمودن گردشگران به عنوان مشتریان بالقوه می‌شود و این امر در بلند مدت اثرات اقتصادی نامطلوبی بر اقتصاد شهر خواهد داشت.
نور چراغ‌های خیابانی، نور چراغ خودروها، تابش ناشی از نورافکن های مخصوص نورپردازی نما یا محوطه ی ساختمان، نور علائم و تابلوها، نور استادیوم های ورزشی، نور محوطه های تفریحی از علل مهم آلودگی نوری در شهرها به شمار می روند.
نور چراغ‌های خیابانی، نور چراغ خودروها، تابش ناشی از نورافکن های مخصوص نورپردازی نما یا محوطه ی ساختمان، نور علائم و تابلوها، نور استادیوم های ورزشی، نور محوطه های تفریحی از علل مهم آلودگی نوری در شهرها به شمار می روند.
برای کاهش و کنترل آلودگی نوری باید:
- میزان انتشار نور تا حد امکان کاهش یابد.
- هیچ نوع نورپردازی عمومی به داخل خانه‌ها تابیده نشود.
- از ایجاد خیرگی پرهیز شود.
- آسمان شبانه به صورت طبیعی خود، قابل دیدن باشد.
کنترل نور در زمان طراحی روشنایی و چگونگی تنظیم زاویه چراغ و ایجاد تغییرات اساسی در ساختار چراغ‌ها و قطعات داخلی آنها دو روش پرکاربردی است که از سوی سازمان‌های جهانی برای کنترل آلودگی نوری ارائه گردیده است.
